10/06/2003: "Aborygen, aborygen .... jak statki na niebie ..."

Concert rozpoczal kilkoma slowami wstepu Marek Sierocki. Przedstawil po krotce historie zespolu De Mono. Wrocilam na moment wspomnieniami do lat mlodzienczych :) gdy bylam na koncerecie Daab a potem De Mono ... to bylo tak dawno ... Gdy na scene zwawo wbiegli "chlopcy" z De Mono, wszyscy siedzieli sztywno w swoich siedzeniach. Czulam sie troche dziwnie, bo nie do takiej atmosfery koncertu bylam przygotowana. Bylo moze okolo 100-150 osob co tworzylo dosc "kameralny", w porownaniu z koncertami z lat 80siatych, nastroj.

Krzywy, bardzo energicznie i wesolo "pochwalil" nas za grzeczne siedzenie w swoich rzadkach. Wszyscy usmiechneli sie ale nikt sie nie ruszyl. Przez kilka zreszta utowrow nikt nie odwarzyl sie wyjsc "z lawek" mimo iz Krzywy "grozil" zakonczeniem koncertu w obawie przed obudzeniem tych spiacych.

"To moze my juz skonczymy? My sie swietnie bawimy no ale ... nie chcemy Wam przeszkadzac" - powiedzial w przerwie miedzy utworami Krzywy i kilka malolat odwazylo sie i pojawily sie po obu stronach sceny ... ale jeszcze bardzo niesmialo i bardzo blisko scian. Juz nie pamietam momentu, ale Krzywy byl tak energiczny, tanczyl, pdskakiwal, klaskal, ze udalo mu sie w koncu Nas rozruszac :) i nawet my wstalysmy i podrygiwalysmy sobie w naszym drugim rzedzie :).

Wygladalo na to, ze nareszcie wszyscy sie swietnie bawia, nie tylko De Mono. Gdyby ich wystep sie nie skonczyl, mysle, ze i Asia by sie rozruszla na tyle, ze spiewalaby z nami mimo iz nie znala zbytnio De Mono.

Po krotkniej przerwie, na scenie pojawily sie Wilki. Rozgrzana i przygotowana juz na swietna zabawe publicznosc przywitala ich oklaskami i hmmm ... piskami (to malolaty :)). Nawet nie pamietam czy Robert przywital sie z nami, ale wiem, ze raczej jego kontakt z publicznoscia byl ograniczony. Nie wykazywal nami zbytniego zainteresowania tylko wykonywal piosenke po piosence. Pierwsze kilka utworow byly raczej mniej znane i jakies takie ... smutne. Entuzjazm publicznosci opadl, pan po mojej prawej w trzecim rzedzie przysypial, dwie dziewczyny tuz obok nigo staly sztywno jak w kosciele. My tez popatrzylysmy na siebie nieco zdegustowane.

Ja jednak, postanowilam sie swietnie bawic i zainspirowana zachowaniem pewnego chlopaka (gdy jeszcze stalam przy scenie robiac zdjecia, pewien chlopak za mna w przerwie miedzy utworami krzyknal "Aborygen" myslac, ze to bedzie kolejny utwor - pomylil sie) rowniez, zaczelam oczekiwac tego utworu ... chcialam go zreszta wywolac i co jakis czas odwracalam sie do Beaty i spiewalam .... Aborygen, aborygen ... czerwone kapelusze ... lub Aborygen, aborygen ... jak statki na niebie ... mieszajac Wilki z De Mono.

Oczywiscie przy bardziej znanych utworach publicznosc starala sie spiewac i nawet Robert wykazal inicjatywe i mowil "teraz Wy" i .... wylismy :o) i bylo nawet fajnie.

"Aborygen, Aborygen ... niech tanczy na niebie..."

W pewnym momencie, Asia nachylila sie do mnie i powiedziala mi cos, co nie bylo dla mnie odkryciem a mianowicie "on chyba jest niezle wstawiony". Fakt, Robert robil nieco dziwne i jakby malo kontrolowane miny, ktore i ja wytlumaczylam sobie naduzyciem alkoholu.

"Aborygen, Aborygen ... wolny jak ptak..."

Gdzies w polowie koncertu, Robert przedstawil zespol i gdy wskazal na gitarzyste basowego, o ktorym ja wczesniej powiedzialam do Beaty, ze ma mine jakby go wieszali, i powiedzial ...Marcin Ciempiel ... zatkalo mnie. Marcin Ciempiel??? Moj ulubiony Marcin z Oddzialu Zamknietego? Bylam zszokowana. Marcin, ktorego pamietalam z krotkimi, sterczacymi wlosami, ma teraz dlugie, przeczesane na prawa strone wlosy, tak samo czarne jak za czasow OZ ale jakby troche przezedzone.

"Niech Aborygen, Aborygen ... tanczy na niebie, niech tanczy na niebie ..."

Moja ulubiona piosenke "Urke", Wilki zaspiewali jako ostatnia i to w bissach.

Zostalysmy po koncercie i z grupka fanow czekalysmy az Robert ukaze sie gdzies i zechce podpisac plyty. Asia miala swoja plyte Wilkow ... mi pozostal tylko bilet. Nie czekalabym sama bo chyba juz wyroslam z tego ale ... czemu nie, skoro i tak czekam.

Zza kulis najpierw wylonil sie Krzywy (jego podpis udalo nam sie zdobyc tuz po ich koncercie) w towarzystwie skapo ubranej, mlodej dziewczyny. Jej spodnica zaczynajaca sie duzo ponizej pepka, konczyla sie tuz za tylkiem, bluzka natomiast zaczynala sie tuz pod biustem. :) Typowe dla rockman'ow. Bylam nawet troche zawiedziona, ze tylko ona jedna.

Gdy na scenie pojawil sie Robert zrobilo sie male zamieszanie. Dziewczyny podbiegly z kamerami, ustawialy sie do zdjec, prosily o autografy a ja juz z daleka widzialam, ze Robert ma dziwnie bladzacy wzrok i lekko sie zatacza. Dawal sobie jednak rade i dzielnie trzymal sie w pozycji pionowej :).

Z bliska zauwazylam, ze jego wzrok nie tylko jest bladzacy ale rozwniez chyba malo widzacy. Nie bylo czuc alkoholu ... hmm ... nasuwa sie wiec pytanie, czy faktycznie Wilkom udalo sie zerwac romans z narkotykami?

Czy ciesze sie, ze bylam na koncercie? TAK
Czy podobalo mi sie? TAK
Czy jestem zadowolona i nie zaluje wydanych $40: JESTEM i NIE ZALUJE :)

"... niech milosc plonie w swietlistej koronie ... a Aboryge, Aborygen niech tanczy na niebie ..."