10/13/2002: "Co bylo dalej..."

Zenon zaczal sie odsuwac. Przestal dzwonic, rzadko rozmawial ze mna na yahoo co udowodnilo mi, ze nie jest zainteresowany poznaniem mnie. Nie wiem czego oczekiwal ode mnie, ale mysle, ze podstawa jakiegokolwiek zwiazku powinna byc przyjazn. No chyba, ze jest to milosc od pierwszego ujrzenia a potem przychodzi przyjazn.

Nie chcialam jednak dac za wygrana i zaczepilam go moze raz albo dwa. Lubilam z nim rozmawiac. Czesto sprzeczne bardzo opinie i zasady prowadza do bardzo ciekawych dyskusji. Ktoregos dnia Zenon powiedzial, ze jedzie do Ikei. Bardzo chcialam jechac wiec nie zastanawiajac sie dluzej spytalam czy moge sie zabrac. Zgodzil sie. Dzien przed rozmawialam z ... (zmiana imienia) Staska (hihi i jak wam sie podoba to imie?) i gdy powiedzialam jej, ze wybieram sie z Zenonem do Ikei zaczela niemalze krzyczec, ze ona tez chce pojechac.

Zenon bardzo ochoczo zgodzil sie na towarzystwo Stasi, zreszta wiedzialam, ze sie zgodzi, wiecej nawet, bylam przekonana, ze bedzie ja podrywal. Nie bylo tez inaczej. Oczka Zenonka swiecily sie i bladzily zamiast rak. Najsmutniejsze bylo to, ze chcac sie pokazac robil to moim kosztem. Wysmiewal sie z moich drobnych pomyslow, komentowal, wcale nie najprzyjemniej, moje rozne wypowiedzi ... a ja glupia myslalam, ze moze skoro zgodzil sie zabrac mnie do Ikei, to, ze jednak zgadza sie byc moim przyjacielem. Blad. Nie wiem jakie byly powody, ale najwyrazniej nie przyjazn kierowala jego decyzja.

Poza tymi malymi uwagami, ktore byc moze nawet ja wyolbrzymilam, zachowywal sie ok. Odwiozl mnie do domu, zainstalowal nawet dwie lampy w przedpokoju, za co jestem mu bardzo wdzieczna i pojechal. Stasia zabrala sie z nim.

Wieczorem i nastepnego dnia, rozmowa z Zenonem nie byla zbyt przyjemna.