10/07/2002: "Czas przeprowadzki"

To moje nieszczesne ogloszenie napisalam w trakcie szukania mieszkania i nawet nie mialam zbyt wiele czasu aby odpisywac na listy ale jakos dawalam sobie rade. W koncu gdy znalazlam mieszkanie i zaczelam myslec o przeprowadzce, moglam tez zaczac myslec o proponowanej randce.

Zenon oferowal sie z pomoca przy przeprowadzce i pierwsza randka miala byc, jak to powiedzial, robocza. I byla robocza. Obejrzal moje nowe mieszkanie, odwiozl mnie grzecznie do domu i stwierdzil to o czym dobrze wiedzialam, ze mam sporo rzeczy do przeprowadzki.

Posiedzial troszke, napil sie kawy, chcial calowac i pojechal. Ja nie jestem taka predka wiec troche pobladzil rekoma ale calowac sie nie dalam. Moze faktycznie, jak jeszcze niedawno mowil, mam glupie zasady, ale to sa moje zasady i chociaz czasami, bardzo rzadko, od nich odstepuje, to jednak sa czescia mnie i trudno jest sie ich wyzbyc.

Rozmowy nadal trwaly. Poznawanie sie, kolejna robocza randka, znowu bladzace dlonie wcale nie niemile. W dzien przeprowadzki Zenon pojechal ze mna zrobic ostatnia runde. Zapakowalismy caly samochod bambetlami, drobiazgami, ktorych az tyle sie nazbieralo, posprzatalismy mieszkanie, oddalismy klucze i pojechalismy do mnie. Bylam przeprowadzona. Bylam wdzieczna Zenonowi za wszystko co dla mnie zrobil, za cala pomoc, bo bez niego, nie byloby mi latwo. Bylam wdzieczna, ale nie do tego stopnia aby zrezygnowac z pewnych zasad, zrezygnowac z siebie, stlumic to co czuje, czyli brak czegos.

cdn.